19-8-2021 Blog geüpdatet met verdwenen pagina's

 Hallo,

In 2021 heb ik alle posts (verhalen) die verdwenen waren opnieuw in de blog gezet.

Al deze toegevoegde posts zijn te vinden onder het kopje blogarchief 2021.

Groet, Freddy

Dag 54 _ 16-6-2016 Weer thuis

Ja, wat moet je op zo’n laatste dag nog vertellen. Er is al veel gezegd en geschreven.

Het aantal te rijden kilometers was niet zo veel vandaag maar het was wel heel erg druk op de weg. Op de Vlaamse radio hoorden we steeds, aanschuiven op de A3 enz. Dat aanschuiven klinkt heel gezellig en zeker in het Vlaams maar het betekent natuurlijk File!!! Er was een ongeluk gebeurd bij Antwerpen dus dat gooide roet in het eten. We hebben er een uur over gedaan om rond Antwerpen te komen.

 Eenmaal in Nederland ging het snel. Om half twee waren we thuis. Met de buren bij gekletst en toen uitpakken! Wat zit er dan veel in de caravan en de auto. Veel te veel natuurlijk. Vooral wat kleding betreft, gaat er teveel mee. Maar ja, koud, regen, zon, hitte, alles kan! En daar moet je rekening mee houden, vind ik! Freddy denkt, een broek, afritsbaar, handig, een paar onderbroeken, kun je snel wassen en drogen, twee T-shirts, één aan, één aan de waslijn. Maar goed dat ik nog wat extra’s  in de caravan had gepakt want soms is het handig om nog iets meer bij je te hebben.

Er hangt al flink wat te drogen inmiddels en in de tuin staat het onkruid te hoog; dus ook al wat geplukt zo her en der. De vijver is prachtig, heel veel waterlelies en andere planten die het goed doen. De buurman heeft de beukenhaag al geknipt voor ons; dus dat is fijn.

Even terug naar de Belgische autobaan. Op de weg naar Antwerpen stond een verkeersbord dat aangaf dat er twaalf km slecht wegdek zou zijn. We waren net een stuk gepasseerd dat erg slecht was maar dat was niet aangegeven met een bord. We konden dus wel iets verwachten, dachten we allebei. Van alle kilometers die we door België hebben gereden was dit wel ongeveer het  beste stuk wegdek. We waren echt verbaasd!

Aardige mensen hoor, de Belgen. De camping was prima en als we vroeg weg wilden, konden we zelf de slagboom wel open doen. Heel makkelijk. Ook bij ons koffie met een broodje stoppunt kregen we koffie met een flinke lunchkorting. Het was elf uur, maar de korting was geldig.

Een paar gegevens voor onze statistieken:

Aantal gereden kilometers in 54 dagen: 8502 km.

Aantal liters benzine: heel veel

Het meest gegeten: vis

Gesnoept: twee doosjes ricola en een doosje tictac

IJsjes: 2

Flessen wijn: niet te tellen

Uit eten geweest: 5 keer

Lekkerste eten: bij de camping kok: Freddy

Het weer: een zeven

Aantal campings: vijftien

De mooiste camping: noord Spanje en in de Algarve.

Meeste dagen gestaan: op camping Oyamare, acht nachten in Noord Spanje

Kampgeld: gemiddeld 17 euro per nacht

Fijnste supermarkt: de Mercadona ( goede vis, vers en prima schoongemaakt), ook de rest was goed.

Mooiste omgeving: Picas de Europa, Noord Spanje,  maar we hebben zoveel mooie natuur gezien.

Mooiste stad: Porto

Mooiste dorp; Santilliana del Mar

Aardigste mensen: de Spanjaarden

Fijne wegen om te rijden: in Spanje en Portugal( rustig en goed)

Zolang weg: ik geef een acht, Freddy een tien. Veel gebeurd in de familie waardoor je wel even terug wilt naar huis.

We gaan eten: chinees, het is een traditie maar niet een gedeelde liefde. We konden nog wel buiten eten samen, met een wijntje natuurlijk.

Zo meteen de was binnen halen en in de tuin wroeten want morgen wordt het slecht weer.

Ik vond het heel erg leuk om alles op te schrijven en voor iedereen die het een beetje heeft gevolgd: als we elkaar zien, hoeven we niets meer te vertellen want het is allemaal al gelezen, dus dat scheelt veel tijd. Kunnen we het weer over allemaal andere dingen hebben.

Het gewone leven begint weer.

Beste vogelvrinden, als laatste vogel heb ik een filmpje gemaakt van de zangvogel uit de tuin de merel.

De vogel van gisteren is een Orpheusspotvogel, geraden door Beate. Dit brengt de eindstrand op: Beate 32, Tom 10.

Beate heeft hiermee aangetoond een goede vogelaar te zijn. Van harte gefeliciteerd met de overwinning. Je kunt de prijs ophalen op de AP9, Tevens kun je dan de Kip peri peri uitproberen.

Ik heb deze vakantie veel vogels gezien waarvan ik het bestaan niet wist.

De mooiste vogel voor mij was de Hop.

 

 

.

 

 

Dag 53 _ 15-6-2016 terugreis België

 We zaten net nog even buiten , bij de caravan, op de Belgische camping “Groeneveld”, zo’n 50 km onder Gent. Nog ongeveer 300 km te gaan tot de APH 9.

We konden vanmorgen zonder hulp van de mover of tractor weer rijden. Het had nog flink geregend afgelopen nacht en ik had visioenen van caravanpoten die wegzakten in de modder tot een onderwater staande camping enz. Het slapen lukte bij beiden niet zo goed. We waren er vanmorgen  dus al weer vroeg bij; douchen met bergschoenen als mode-accessoire aan de voeten en met ons nacht t-shirt nog aan, op weg naar de doucheruimte. Een  nieuwe trend is gezet! Om de caravan en auto heen was het een verschrikkelijke modderige bedoening. Na het ontbijten en opruimen op hoop van zegen gaan rijden. De voorwielen van de auto stonden op een stukje grind en dat hielp bij de eerste meters rijden. Toen de auto op gang was trok hij de caravan ook vlot van het grasveld af, op het ernaast gelegen modderweggetje, door gaten en plassen, weer handig gemanoeuvreerd door Freddy, naar de slagboom. De ervaring van de chauffeur is natuurlijk van groot belang! Daar hebben wij onze bergschoenen verruild voor onze normale schoenen en gingen we op weg naar Parijs.

Onderweg passeerden we een Belgische legercolonne met grote kisten in de laadruimtes. Ook zagen we zilverkleurige koffers, een flinke legertruck vol. Ze waren op weg naar Parijs en ik denk al voor de finale wedstrijd van het EK 2016. Helemaal voorbereid en als het niet lukt om de finale te halen, kun je altijd je frustratie nog botvieren op iets anders met al dat legermateriaal. Helaas was het begin van de Rode Duivels niet zo goed,  maar er zijn nog kansen! We moeten maar voor de Belgen juichen, vind ik.

Parijs, ja wat moet ik daar van zeggen. We doen dit nooit meer in ieder geval. Freddy zei gisteravond nog dat het goed te doen moet zijn, zeker ’s morgens om half elf. Het ging ook wel maar er is zoveel verkeer dat je er gek van wordt. Geen file, wel langzaam rijdend verkeer, heel veel en dat gaat maar door. We hebben er vijf kwartier overgedaan om rond Parijs te komen. Freddy rijdt rustig en goed, dus dat is het niet, maar al die auto’s en de vele vrachtwagens, daar word je moe van. Je kunt geen moment even je aandacht laten verslappen, je moet constant alert zijn! Er hangt natuurlijk ook nog vijf meter achter de auto aan.

Maar ook weer overleefd! Waar we ons aan hebben geërgerd zijn de vele rijbaanafzettingen die de Franse wegwerkers plaatsen en waar ze misschien dan ook nog aan het werk willen gaan;  vandaag of morgen of volgende week! Elke keer moet al het verkeer dan van drie naar twee rijbanen. Op een stuk van zes km, dat was afgezet, stond alleen een karretje, dat was het! En het verkeer zich maar wurmen van drie naar twee!

Zo was het elke keer  vandaag wel wat ergernis. En niet bij mij alleen! Waarom ze de bermen maaien terwijl het gras nog laag is, geen idee! Zinloos, doelloos en waardeloos maar niet werkeloos!

Waarom wordt je vrachtwagenchauffeur? Dat vroeg ik mij vandaag elke keer af. Wat een verschrikkelijk beroep lijkt me dat. De hele dag in de auto, altijd druk op de weg, de overvolle parkeerplaatsen, files, weg opbrekingen. Je moet toch wel gek zijn om dit beroep te kiezen. Moet dat toch eens aan een chauffeur gaan vragen. De vrijheid? Je moet toch op tijd je spullen lossen en weer nieuwe laden enz enz. ’s Nachts alleen in je bed, ook niet leuk!

Onze laatste warme maaltijd op de camping, van al deze weken weg. En Freddy gaat het koken steeds beter af! Zo fijn is dat! Morgen zal het wel een afhaal Chinese maaltijd worden; dat is traditie, al jaren!

Zonder bijzonderheden, kunnen we aan het begin van de middag thuis zijn. Ook wel weer heerlijk!!

Beste vogelvrinden, vandaag eindelijk een vogel die jullie zingend kunnen bewonderen.  

Doe je best, De vogel van gisteren is een Roodborstje, geraden door Beate. Stan Beate 31, Tom 10

 

 

Dag 52 _ 14-6-2016 Terugreis Frankrijk

Hoe moet je een dag beschrijven waarop niets vlot verloopt en er het één en ander tegenzit?

Geen productieve dag in ieder geval! Vanmorgen vertrokken we om half negen en we hebben 400 km gereden. Om half zes, negen uur later, stonden we dan eindelijk op camping “La Grande Sologne”. De camping ligt 50 km onder Orleans. Een mooie camping als het een hele tijd droog is geweest. Op dit moment staan er flinke plassen op de camping en is het allemaal blubber. Je krijgt een plek aangewezen waar je met de caravan of camper kunt staan omdat sommige plekken te slecht zijn, want dan zak je in de modder. Met een tent is er geen beginnen aan. Je hebt alles al vies en nat voordat je de boel op de plek hebt. Onze caravan is netjes door Freddy gemanoeuvreerd op een redelijk stukje gras. Of we morgenvroeg nog wegkomen , ik heb er een hard hoofd in want er wordt ook weer regen voorspeld. Maar iets verder op staat een trekker! De auto heeft de modder tot aan het dak en de caravan ziet er nog net iets beter uit. “Altijd het raam dichthouden”, zei Freddy meteen; “nu weet je waarom ik dat altijd zeg!” We hebben meteen de bergschoenen aangedaan zodat we zelf geen natte voeten krijgen.

Bij het inchecken vroegen we naar de wifi code en de receptioniste wilde weten hoeveel uur we gebruik gingen maken van de wifi. Wij zeiden: ‘Tot morgenvroeg” en ze barst in lachen uit en zegt:        ”Jullie gaan toch nog wel slapen vannacht”, en ze bleef maar lachen. We kregen zes uur, meer niet want we moesten ook slapen!!

Orleans is een grote stad, die verbonden is met Jeanne d ‘Arc. De stad wordt in 1429 van de Engelse bezetter bevrijdt door een leger vrijwilligers, onder aanvoering van Jeanne d ‘Arc, verkleedt als man. Later wordt ze gevangen genomen en van hekserij beschuldigd en na een mislukte aanval op Parijs, wordt ze gevangen genomen, beschuldigd van verraad en ze sterft in 1431, in Rouaan op de brandstapel. De stad hopen we toch een ander keer nog eens te bezoeken. Wat in het vat zit….

Bij ons zijn het inmiddels al heel wat vaten, hele chateaus vol, om maar in de geest van de streek te blijven, waar we door heen reden gisteren en vandaag, gevuld met wensen en bezoeken.

We hadden gisteravond al een route uitgestippeld. Niet allemaal autobaan maar veel N wegen. Dat zijn prima wegen en goed op de kaart te vinden. We wilden na Limoges, via N wegen, naar Bourges, Auxerre, Troyes en dan naar boven, richting België. Net voor Limoges gaven borden een groot Centre Commercial aan, pal naast de snelweg;  ze hebben daar ook wel koffie,  dachten wij.  De boodschappen die wij wilden hadden ze wel maar de koffie niet. Het koffie/brood/gebak zaakje was gesloten vandaag. Heel erg jammer en dus verder gereden en een ander koffietentje gevonden.

Toen de afslag naar Bourges zoeken, gevonden, maar dan zijn er in één keer grote wegwerkzaamheden en staat er een kruis door de afslag Bourges. Doorgereden, maar de omleidingsborden lieten geen wegnummer of plaatsnaam meer zien en als je dan helemaal onbekend bent, wordt het lastig. Een tweede plan hadden we ook niet dus eerst maar eens een parkeerplaats opgezocht en de kaart erbij gehaald. Freddy was inmiddels moe, ik had ook weinig energie meer, hoezo zou je zeggen, ik rij niet eens, dus de wegenkaart erbij en maar weer naar de autobaan. Deze autobaan loopt via Parijs naar Lille en dan naar Gent, Antwerpen enz. We hebben toen maar besloten om het zo te gaan doen en de eerste camping die we konden vinden was deze.

Onder het rijden doe ik steeds meer dingen. Ik pel sinaasappels, zonder te knoeien, schil appels, schenk water in, trek het vest bij Freddy uit zonder de gordel open te maken, voer nieuwe gegevens in , in de TomTom. Ook al rij ik niet, want er wordt veel geschakeld en gedaan in een automaat, toch maak ik me wel nuttig. Verder viel er op de weg niet veel te beleven vandaag. Veel vrachtwagens en veel afzettingen met weinig werkzaamheden aan de weg. Er worden hele stukken afgezet en er wordt maar op een klein stuk weg gewerkt. Veiligheid boven alles en dat is ook goed natuurlijk.

Vandaag het eerste ongeluk gezien. Veel blikschade maar geen slachtoffers, voor zover wij konden zien. Toch wel uniek want inmiddels hebben we al 7.500 km gereden. Al heel wat liters benzine ook!!!

Morgen, als het wegrijden lukt zonder hulp, willen we op tijd langs Parijs en dan naar het noorden. Eerst Belgie en dan misschien al een stukje Nederland of nog net niet! We zullen het zien.

Beste vogelvrinden, vandaag toch nog een paar vogels kunnen spotten, hierbij een leuk vogeltje.

De vogel van gisteren is een Zwarte Tapuit

 

 

Dag 51 _ 13-6-2016 Frankrijk terugreis

De ruitenwissers hebben vandaag weer goed werk verricht. Af en toe moesten ze stevig aan de bak maar soms konden we de zonnebril ook nog opzetten.

Het doel was Bordeaux vandaag en dat hebben we gehaald, zelfs een eindje verder. Als het geen lekker weer is kun je ook wel rijden. Buiten zitten is dan geen optie. Wel jammer , want we hebben nog wel tijd om het rustig aan te doen.

Vanmorgen kreeg ik van Freddy een bosje madeliefjes, geplukt op de camping. Romantischer kan het toch niet.  We zijn 42 jaar getrouwd vandaag en dan hoort een bloemetje er bij natuurlijk! We hebben besloten om er eerst maar eens 20 jaar bij te doen. Aan optimisme geen gebrek maar dat moet je ook hebben natuurlijk. En als je 54  dagen met elkaar in een kleine ruimte als een caravan kunt leven, zonder problemen, moet alles kunnen zeiden we al tegen elkaar.

We gingen met droog weer weg vanmorgen. Nog even het Engelse echtpaar gedag gezegd, gewuifd natuurlijk en om negen uur reden we. Het was heel rustig tot aan de Frans- Spaanse grens, eigenlijk net daarvoor. Op een gegeven moment was er in de rechterrijbaan een enorme sliert vrachtwagens en ze reden stapvoets. Al het andere verkeer reed in de baan ernaast dus wij ook maar. De sliert was zeven km lang ongeveer, bijgehouden op de teller. Wat moet je anders doen onderweg. Gespreksstof is er niet zoveel meer na al die weken dus dan maar andere dingen bedenken. De file was tot de tolpoort bij de grens en daar stond politie te controleren. Of dat altijd zo is weten we natuurlijk niet maar zo ben je als chauffeur wel een dag bezig om de grens te passeren. Bij ons was het ook even paniek want ons tolpoortkaartje werd wel opgegeten door de automaat maar we konden niet betalen. Er was geen gat waar de pas in kon. Freddy drukt op een paniekknop en er wordt iets gezegd, onverstaanbaar! Dan maar uit de auto en kijken of er hulptroepen zijn. Een dame in een geel veiligheidsvest komt aanlopen en pakt de creditkaart, doet hem in een gleuf en ja hoor, de slagboom springt open! We weten niet wat er betaald is maar dat zal wel goed zijn! We konden verder.

Het hele stuk voor Bordeaux, vanaf de Spaanse grens is saai rijden, groen grasland en heel vlak. Daarvoor is het prachtig, veel bergen en mooie natuur; Spanje is overal ontzettend mooi, vinden wij.

Dus waren we op weg naar Bordeaux. Op een gegeven moment zie ik grijze huisvuilzakken aan de kant liggen, in de middenberm. En nog één en nog één! Ik begin te tellen en kom tot 62; ze liggen op ongeveer gelijke afstand van elkaar. Ik was natuurlijk al aan het mopperen op mensen die dit zomaar doen maar dit is geen weggooi actie geweest natuurlijk. Freddy denkt dat wegwerkers de zakken met aarde, gras of onkruid, een andere keer gaan ophalen! Zou kunnen, ik blijf het vreemd vinden.

We staan nu op een kleine camping , Le Pressoir, bij het plaatsje, Petit Palais et Cornemps. Er staan hier veel Engelse voetbalfans met campers, hoorden we van de dame bij de receptie, die in Bordeaux de voetbalwedstrijden gaan volgen. Ik zag inmiddels al heel wat jonge- en oudere voetbalfans langs komen lopen. Stokbroden, een kratje bier, flessen met ander spul, zo leek het. Ook hebben ze veel chalets verhuurd aan voetbalfans, vertelde ze. Nederlanders hoeven zich daar niet druk over te maken, ook wel een geruststellende gedachte, lijkt me!

Freddy is toch nog even vogelen, Franse vogels dan!

Zo meteen eten en morgen weer verder. De voorspellingen voor hier zijn nog een week regen vertelde de dame van de receptie. Morgen rijden we in de richting van Limoges-Bourges-Troyes. Hoeveel kilometer weten we nog niet.

Geen Franse vogel gevonden , hoor ik net. Dan maar één uit de voorraad als er nog voorraad is, want daarmee ben ik niet zo op de hoogte.

Beste vogelvrinden, zoals mijn ega al melden een vogel uit de voorraad. 

De vogel van gisteren is helaas niet, maar ook weer wel geraden Het is de Zwarte kraai. Beate had hem eerst maar heeft hem verbeterd en op de valreep alsnog weer verbeterd. Het blijft spannend wie o wie gaat er met de hoofdprijs(je) vandoor. Stand Beate 29, Tom 10.

Dag 50 _ 12-6-2016 Unquera

De laatste dag van ons verblijf op camping Oyambre, in El Tejo. Zo heet het gehucht waar de camping bij hoort. Het was vandaag van alles wat. De temperatuur was goed en de zon en de bewolking wisselden elkaar af. We zijn vanmorgen nog het binnenland in gereden. Het blijft zo mooi! Ook daar was de zon niet volop aanwezig en de temperatuur ging ook niet met sprongen omhoog zoals de dagen hiervoor.

We reden de bekende weg richting de Picos, toen we in Unquera staande werden gehouden door agenten. Er stond al een hele file dus we konden aansluiten. We hoorden wel doedelzakken en nog meer muziek dus ik ben met het fototoestel uit de auto gegaan en naar voren gelopen, naar de menigte die daar stond. Het bleek een volksfeest te zijn dat altijd op de tweede zondag van juni wordt gevierd. Kinderen en volwassenen in klederdracht en muziek en dans. Ook werd er op een speciaal soort klomp gedanst, met drie hakken eronder. Twee voor en één achter; heel vreemd om te zien. Dus doorrijden was onmogelijk. De stoet moest eerst voorbij zijn. Zo zie je elke keer weer iets anders.

Na de stoet verder gereden maar de zon liet zich amper zien in de Picos en we besloten om dan de 35 resterende kilometers niet te rijden. Het zijn bijna allemaal haarspeldbochten dus erg snel gaat dat niet. Gekeerd en net toen we terugreden schoot er een buizerd voorbij met een grote slang in zijn bek; hij gaat op de weg zitten, neemt even rust en vliegt weer door en neemt weer rust en vliegt weer verder. Een prachtig gezicht maar het gaat zo snel en je kunt eigenlijk niet stil blijven staan op zo’n weg maar we hebben een paar foto’s, al is het wazig. De slang was waarschijnlijk te zwaar en kronkelde natuurlijk waardoor het lastig was voor de buizerd om het dier vast te houden.

Daarna zagen we nog een bordje met een aanduiding van een 15^de -eeuwse toren en een uitzicht dus een stukje naar boven gelopen en  even gekeken en opeens vlogen er vijf vale gieren boven ons. Prachtig , heel rustig, af en toe bewegend met hun vleugels. Ze hadden waarschijnlijk een prooi gezien beneden. Super mooi was het ! Ik merk dat ik wel steeds meer ga letten op vogels. De roofvogels zijn wel de mooiste; alhoewel de kleine zangvogels ook mooi zijn. Vanmiddag op de camping nog geprobeerd om een buizerd vast te leggen maar dat lukte niet. De toren was een hoop stenen en de echte stond een eindje verder. Tijdens de rit zie je dan ook weer gehuchten die bijna onbewoond zijn. Maar ja, wie kan of wil daar nu nog wonen, in de bergen, aan een kronkelweg met niets in de buurt. Een paar oude mensen zagen we nog, zittend op een bankje.

Onderweg natuurlijk nog een bakje koffie, de auto volgetankt en toen weer terug naar de camping. Straks betalen en een laatste douche hier; dan kunnen we morgen op tijd weg.

De route hebben we al zo’n beetje uitgestippeld en het wordt een natte terugreis hebben we al gezien. Heel Frankrijk, met uitzondering van het zuiden, krijgt met een regenachtige week te maken. Dus we zullen het gaan ervaren.

Ik moet het nog één keer over de Engelse mevrouw en meneer hebben. Ze zijn vanmorgen in stijl gaan wandelen; met een andere hoed op, passend bij de kleur van de kleding van vandaag; de rok net over de knie en de korte broek van meneer ook net over de knie; donkerblauw met wit. Mevrouw loopt ook heel kordaat, met de arm om haar tas. Een elegant stel.

Wij pakken elke dag hetzelfde hoedje ongeacht welk shirt of broek we dragen. Ik kijk nog wel of de broek bij het shirt past; dat dan wel weer!

Het valt ons op dat er helemaal geen Duitsers en Fransen zijn hier. Heel veel Engelsen, wij denken wel 80% en Nederlanders en Spanjaarden. De camping is prima bevallen, echt een aanrader als je hier in de buurt bent. In het hoogseizoen zal het wel heel erg druk zijn maar zoals nu, heerlijk rustig en alles prima voor elkaar.

Beste vogelvrinden, vandaag een mooie dag voor de vogelspotter. Ega heeft het al verteld de 5 Vale gieren een fantastisch gezicht. De vogel van vandaag is ook mooi maar je ziet ze ok vaak in Nederland. Inzenden maar. 

De vogel van gisteren is een Buizerd, geraden door Beate. Stand Beate 28, Tom 10

Dag 49 _ 11-6-2016 Dag camping

Na een lekkere douche, alle zonnebrandcrème er weer afgespoeld,  een glaasje rosé en een toastje met geitenkaas, even achter de laptop.

Het is een heerlijke zonnige dag vandaag. Niet heel erg warm maar lekker om in de bikini te zitten met een boek. Ik heb er nog niet zo veel gelezen deze vakantie. Overdag waren we meestal wel een poos weg en ’s avonds was het weer iets opzoeken voor de volgende dag of puzzelen en appen , als de mogelijkheid er was natuurlijk. Vandaag begonnen in het boek “Papagaai vloog over de IJssel” van Kader Abdolah. Het boek is al in 2014 uitgekomen maar is nu wel weer heel erg actueel vanwege de vele vluchtelingen die in ons land zijn. Het woord IJssel doet me toch wel meteen weer aan huis denken.

Gisteravond kreeg ik een appje van iemand die dacht dat ik wel weer thuis wilde zijn vanwege alle gemakken die een eigen huis met zich meebrengt. Daar denk ik nooit aan en ik zou  prima nog een paar maanden  in de caravan kunnen leven. Er zit alles in behalve een douche en die is er op elke camping, soms mooi, soms iets minder maar altijd is er water en de zeep hebben we bij ons.

Waarom ik weer naar huis wil op een gegeven moment , zijn de kinderen. Misschien zitten ze nog niet op ons te wachten! Ook onze tuin , het huis zelf en de omgeving wil ik graag weer zien. En  bijkletsen met de mensen die het zwaar hebben gehad en nog hebben.

Maar dat duurt nog een aantal dagen. We hebben genoten van de zon en zijn alleen vandaag even weggeweest om de koelkast aan te vullen want morgen is het zondag en dan zijn de supermarkten gesloten hier. In het dorp zijn er drie, twee kleine en één iets groter en die heeft ook meer verse spullen en een beter assortiment. Een hele grote supermarkt vind je op veertig km afstand. Wel erg ver. Maandag gaan we rijden richting Nederland. Vier dagen willen we er over doen. We kunnen het dan rustig aan doen en dat is wel prettig.

Freddy heeft vanmiddag nog een paar uur gevogeld maar ook de vogels wilden zich niet laten zien in de warmte. Voor de vogelquiz deelnemers is er niet veel meer op voorraad. Morgen wil Freddy nog graag weer het binnenland in. Hopelijk met een lekker zonnetje.

Ook het vriendelijke Engelse echtpaar is op stap geweest vandaag, op de fiets. Twee splinternieuwe fietsen; hij met een geruite broek, een witte polo , een pet, witte sokken en een soort chique gympen en zij met een witte broek, zwart shirt, witte sokken en een witte hoed en ook een soort gympen. De hoed werd vastgebonden met een langwerpige sjaal die over de hoed gedaan werd en daarna onder de kin werd gestrikt. Het zag er prachtig uit, het hoort bij deze mensen. Het is natuurlijk belachelijk dat ik het zo in de gaten hou, maar ik geniet ervan en waar moet ik het anders over hebben , toch!!! De westerlingen zijn vanmorgen vertrokken. Zij wilden iets voorstellen maar dat lukte niet echt en het Engelse echtpaar is wel echt; dat is het verschil.

Er zijn weer een aantal caravans en campers weg maar de plekken zijn al weer ingevuld door anderen. Naast ons nog niet, wel lekker, nog even een dagje geen buren aan één kant.

De voorbereidingen voor het eten zijn al in volle gang , ruik ik. Wel heerlijk, altijd een kok in de buurt. Als groente wordt het sla, dus dat is mijn afdeling vandaag. En verder, ik gok, vis!

Beste vogelvrinden, mijn ega heeft het goed gegokt het is vandaag vis Zeebaars. Maar goed daar gaat het niet over in dit stukje, hier komen de vogels aan bod. Vandaag een vogel die ik gisterenavond heb gespot, ik denk niet zo moeilijk te raden, doe je best. 

De vogel van gisteren is een Vink, geraden door Tom. Stand Beate 27, Tom 10.

Dag 48 _ 10-6-2016 Wandeling vanaf de camping

 

Dag 48

 

Een stormachtige dag vandaag. We wisten dat het niet zo’n mooie dag zou worden maar de wind is vandaag een behoorlijke spelbreker. Hij waait nu nog koud vanaf het strand over de camping.

We waren aan de late kant met opstaan. Als het toch niet zo mooi is buiten kun je eerst maar beter uitslapen en rustig aan beginnen. We wilden nog wel even weg maar durfden het met deze wind niet aan. Dus toen voor de zekerheid de luifel ingedraaid en alle spullen die weg kunnen waaien ook opgeborgen den daarna met een gerust hart naar het strand en naar een natuurgebied. Het strand is hier 15 minuten lopen vandaan. Je komt ook langs een natuurgebied dat af en toe onder water staat en dan weer droog ligt. Er staan allemaal verweerde boomstronken in wat heel vreemd lijkt, bijzonder. Een flinke strand wandeling gemaakt in de wind, wel heerlijk trouwens! Ik had de jas aan maar op het eind van de wandeling kon hij toch wel uit. Ook een lange broek aan vandaag. Wel een heel verschil met de afgelopen dagen.

Onze Engelse overburen hebben vanmorgen een flinke luifel met zijwanden opgezet. Het was een hele operatie. Eerst werden de achterpoten van de caravan weer ingedraaid en daarna weer uitgedraaid, er werd gekeken en gedrenteld om de caravan heen. Als je zolang bij de caravan bent en je bent nog aan het ontbijten, kun je alles prima volgen. Het was inderdaad een hele klus. Ik heb het idee dat zij er meer kijk op heeft dan hij. Alles kwam weer uit het plastic en werd onderworpen aan een deskundige blik van beide echtelieden. Een trapje erbij, haringen , een hamer en de luifel samen door de goot heen trekken, die aan het dak zit. Zij deed het nog wel vlot maar hij stopte elke keer, ging op een afstandje staan, bekeek het van alle kanten en ging weer verder. Op een gegeven moment plofte zij letterlijk op de stoel neer! Ik denk dat zij dacht, bekijk het maar, het duurt mij te lang. Zij heeft daarna de touwen er aan gemaakt, de haringen in de grond geslagen en hij stond er echt wat hulpeloos bij. Twee linkerhanden! Zij heeft gelukkig ook nog een beetje een rechterhand!! Toen alles stond ging hij ter controle nog even langs alle haringen en flappen. Het staat nu nog fier overeind dus het is windbestendig. De tafel heeft inmiddels een tafelkleed met een gat erin gekregen. Ik blijf het leuk vinden om te zien wat ze elke dag doen. Wij denken dat ze nog nooit gekampeerd hebben. Het is een leuk stel dat alles doet zoals ze het thuis ook zouden doen.

Wij zijn best wat makkelijker op de camping en gebruiken een handdoek nog wel een keertje voordat hij in de was gaat enz maar deze mensen niet, denk ik.

Morgen wordt het weer hier beter en het wordt weer warmer. Zo niet , dan gaan we het binnenland maar in. Zondag of maandag gaan we rijden richting Nederland. Overal wordt het weer slechter dus onderweg nog ergens een dag langer staan, gaan we waarschijnlijk niet doen. Het wordt rijden, overnachten en weer verder de volgende dag. Vanaf hier is het 1700 km ongeveer. Morgen beslissen we hoe en wat.

Freddy is de luifel weer aan het uitdraaien dus het zal wel weer vertrouwd zijn!

Beste vogelvrinden, vandaag geen nieuwe vogel gezien, deze heb ik gisteren al gespot, niet erg scherp, maar het moet wel te doen zijn. 

De vogel van gisteren is een Vale gier, geraden door Beate. Stand Beate 27, Tom 9.

 

Dag 47 _ 9-6-2016 Picos de Europa

 

Dag 47

 

Om half zeven kwamen we terug op de camping en het was grijs en koud, 19 graden. Iedereen liep in lange broek en vest. We kwamen aan de klets met de Brabanders tegenover ons en zij vertelden dat het de hele dag zo was geweest. Ze hadden nog wel aan het strand gelegen maar super was het niet. Morgenvroeg vertrekken ze weer naar huis en ze hadden nog een dag gewild met zon maar helaas! Ze moeten maandag weer werken. Hele aardige mensen.

Wat hebben wij dan een prachtige dag gehad. Toen we vanmorgen vertrokken , het binnenland in, was het inderdaad grijs. Hoe verder we reden hoe mooier en warmer het werd, net als gisteren. Vandaag bleef de thermometer steken bij 27 graden. Super weer! Wat hebben we weer een prachtige natuur gezien. Het gebied, de Picos de Europa is zo ontzettend mooi. Elke keer zagen we weer iets anders, hoge ruige bergen, een kloof waar een rivier doorheen stroomt, mooie planten en bloemen. Het blijft genieten.

We wilden een kloof gaan lopen naar een klein plaatsje toe, Buines. Eén van de plaatsen in Spanje die het meest afgelegen liggen, maar we kwamen eerst niet op het goede pad. Na nog eens zoeken en kijken en vragen, kregen we van een Engelse jongeman een kaart met daarop wandelpaden, maar ook dat bleek niet de goede te zijn. Een eindje doorgereden en toen kwamen we op een stuk onverharde weg waar je de auto kon parkeren, er stonden al veel auto’s  en van daaruit is er een pad naar Buines. Wij begonnen aan het pad maar na een paar honderd meter zag ik het niet meer zitten. Het was een heel rotsig pad, geen normaal stuk te ontdekken alleen maar keien en nog grotere keien en stenen. Dat zou dan zo’n anderhalf uur duren, alsmaar omhoog.  

De conditie heb ik wel en Freddy ook maar de angst en het ‘ik moet ook weer terug’ idee, was voor mij te veel vandaag. Erg sneu voor Freddy want hij vindt dit geweldig maar ik durfde het niet. Ik had ook niet de moed om over mijn angst heen te stappen, dat kan ik vaak ook nog wel, maar voor vandaag was het teveel gevraagd. We hebben onze rugzak op een mooi plekje leeggegeten en we hadden al gezien dat er een eindje terug een bordje stond, Mirador de Naranjo de Buines. Een mirador betekent kijken voor ons dus er naar toe gewandeld. Wij beginnen ergens aan en weten nooit hoe lang het duurt enz. Het is een steile klim maar goed vol te houden voor ons en het uitzicht op het eind is prachtig. Ook staat er op het eindpunt nog een hostel en een bar en er staat een kerkje en nog een paar huizen. Na de nodige foto’s gemaakt te hebben, tot nu toe in totaal al wel tweeduizend, we moeten nog verder selecteren, vonden we dat we wel een drankje hadden verdiend en gingen we naar de bar. Daar zaten al twee andere mensen. Altijd wel leuk als er nog iemand zit, vinden wij. Het waren twee jonge mannen, redelijk jong dan, ongeveer 35 en 40 jaar oud. De jongste was een gids en de ander, degene die hij rondleidde in dit mooie gebied van de Picos, een Bask die al veel van de wereld had gezien. We zeiden ola en gingen zitten en de gids begon een praatje en schonk een glas cider in voor ons, op een speciale manier. Dat was heel leuk en verrassend. Hij begon een gesprek in het Engels en vroeg waar we vandaan kwamen enz enz. Zij hadden een fles cider op tafel staan, een drank die bij Asturië hoort. 

Je moet deze drank op een speciale manier inschenken. De cider moet via de zijkant van het glas op de bodem komen zodat het koolzuur van de cider niet gaat  bruisen. Het glas is gevuld als de inhoud ongeveer drie cm is, het kontje van het glas moet gevuld zijn! Het glas moet je ook in één keer leegdrinken! Dat ging ons goed af! Cider bevat 6 % alcohol. Wij bestelden ook een fles, 2 euro 50 en dat hebben we samen opgedronken. Het werd een heel gesprek. De gids vertelde veel over de bergen. Gisteren hadden ze samen een bruine beer gezien, slangen en ook is de Koningsarend weer terug in de Picos net als de Lammergier. Zijn vriendin heeft een jaar in Nederland gewerkt, samen met architect Remco Koolhaas, in Rotterdam. Het was ontzettend leuk en leerzaam want op de weg terug, naar onze auto, liepen we samen op en de gids zag aardbeien in de berm, kleine , dat wel, maar o zo lekker! Wij zouden ze zelf niet durven te eten omdat je niet weet of het giftig is. Hij zag oregano, wreef dat in zijn handen en liet het ons ruiken. Hij wees bloemen aan die giftig waren maar zo mooi dat je ze zou willen plukken. Het was zo leuk en ook gezellig en leerzaam.

Wat een geweldige ervaring om  mensen tegen te komen die je dan heel veel kunnen vertellen over de omgeving. Hij heeft ons de hoogste berg en de lastigste berg om te beklimmen aangewezen. Zijn werk is zijn hobby, vertelde hij en als dat kan, geweldig! En we hebben de bekendste drank uit Asturië gedronken, de cider! Lekker! Mmmm , maar wel weer een ervaring rijker.

Ook vertelde de gids nog een verhaal over de berggeiten en bokken die daar leven. Hij wees ons een gat aan hoog in de bergen, onder dat gat  groeit  lekker gras. De geiten en bokken gaan er naar toe voor het malse gras maar kunnen dan niet meer terug omdat het te hoog is of te steil. Een arend maakt daar zijn nest en heeft dan met vaste regelmaat zijn diner want de bokken en geiten gaan dood op een gegeven moment. Ik vind het een zielig verhaal maar zo gaat dat in de dierenwereld.

Wat een mooie dag was het weer vandaag en wat een prachtige ervaring in een ontzettend mooie omgeving.

Inmiddels hebben we gegeten. Freddy kookt en ik tik. Kip piri piri, heerlijk met pommetjes en carrotjes! Een driesterren menu! Morgen  nemen we een rustdag, al hoewel je dat met ons nooit zeker weet!

Beste vogelvrinden, mijn ega schreef het al vandaag weer veel geleerd over de natuur een mooie ervaring. De vogel van vandaag was erg ver weg, voor jullie dus een uitdaging om te raden wie het is, succes. 

De vogel van gisteren is een Alpenkauw, geraden door Beate, Stand Beate 26, Tom 9

Dag 46 _ 8-6-2016 Picos de Europa

Het is inmiddels half negen, een latertje vandaag.

Ons plan gisteren was, vandaag naar de Picos de Europa. Vanmorgen vroeg opgestaan, de deur open en wat we zagen was alleen maar laaghangende bewolking en geen enkele piek te zien in de verte. De temperatuur was best wel aangenaam en als je het niet probeert, dan weet je achteraf ook niet of het de moeite waard had kunnen zijn. We vertrokken rond tien uur met een broek op knielengte, wandelsokken aan en wandelschoenen, een hemd aan en in de auto, zonnebrandcrème, onze petten, een kortere broek, een lange broek en een fleecevest. We waren overal op voorbereid. Onze eindbestemming van vandaag lag op 68 km; eerst door een grote kloof en daarna verder door naar de kabelbaan die ons tot 2000 meter hoogte zou brengen.

We waren niet zo optimistisch gestemd omdat het op de camping al zo mistig was. Maar na een half uur begon de temperatuur al omhoog te gaan, de zon scheen steeds beter en na een uur was het al 25 graden. Hoe verder we weg reden van de camping hoe beter het werd. We reden door de kloof met aan beide kanten hoge rotsen, zo ontzettend mooi en ruig. Er reed een grote touringcar voor ons, heel langzaam, maar dat was prima. Zo konden we allebei genieten van de omgeving. Een paar gekke Spanjaarden zigzagden tussen de sliert auto’s door. Af en toe moest de bus stil gaan staan om tegemoetkomend verkeer voorzichtig te laten passeren. Aan de rotswanden hingen overal flinke netten van ijzer om eventuele stenen op te vangen. Een prachtige rit.

De temperatuur werd steeds hoger en toen we in het eerste fraaie dorp kwamen was het inmiddels 32 graden. We hadden zin in koffie dus de auto geparkeerd en in de auto eerst de hele korte broek aangedaan, het hemd uit en ons ingesmeerd met zonnebrandcrème. De petten gingen op en toen op zoek naar een koffietentje. 

Potes is een prachtig dorp met veel gezellige straatjes en winkeltjes ook veel toeristen, dus heel leuk om door te wandelen. Na de koffie doorgereden, omringt door het prachtige landschap, naar de kabelbaan. Het bleef zo warm en er was nauwelijks sprake van bewolking. Bij de kabelbaan was het druk maar alles verliep vrij vlot en om half twee stonden we, in korte broek en met een goed gevulde rugzak, op 2000 meter hoogte. In onze cabine naar boven zat ook een pastor; hij had een wit boordje om en was zwart gekleed, dus dat kan niet missen. We zeiden al tegen elkaar, deze rit naar boven gaat helemaal goed!

Wat is het prachtig, zo hoog, de ruige rotsen en de stilte. De meeste mensen blijven in de buurt van de kabelbaan en kijken rond vanaf de uitkijkpunten, maar wij zijn gaan wandelen daar. De wandelroutes zijn goed begaanbaar en overal waar je kijkt is het zo mooi.  Er staan ook borden waarop je kunt zien welke vogels er te spotten zijn. Heel wat natuurlijk en het zijn ook  hele bijzondere vogels. Ook mooie bloemen trouwens. Nadat we een eind hadden gelopen troffen we een Deense mevrouw, een vogelspotster, met een enorme spottingscope op statief en een andere verrekijker in de hand, ook een dure, en een fototoestel. Ze was samen met een groep vogelspotters gekomen, maar zij was als enige nog aan het spotten want er moest nog een vogel op haar viewlijst worden afgevinkt en daar wachtte ze op;  een roofvogel. Ik mag de naam niet noemen van Freddy. Ze was zo enthousiast dat wij dat ook werden en ja hoor, de roofvogel kwam  drie keer overvliegen, heel hoog. Helaas niet goed vast kunnen leggen met het fototoestel; je moet zo snel reageren, inzomen en de foto maken. We hebben een heel gesprek met haar gehad, prachtig, zo gepassioneerd. Freddy hoeft niet zo erg te worden; volgens mij is hij dan de hele dag de hort op.

We hebben onze lunch op een prachtig zonnig plekje opgegeten en we zijn nog weer verder gewandeld. Ook nog een ander bijzonder vogeltje gezien en hele mooie vlinders. Het weer bleef prachtig, en in korte broek en T-shirt nog steeds lekker warm, ook zo hoog.

Op het eind van onze wandeling nog gesproken met een Frans echtpaar. Zij hadden ook zo genoten en waar we vandaan kwamen enz. Het Frans gaat me nog redelijk af, al moet ik af en toe wel heel goed nadenken over de woorden, maar het viel niet tegen.

Om vijf uur zijn we weer naar beneden gegaan, met de kabelbaan. Wij waren de enige inzittenden, samen met de kabelbaanmeneer. We zijn teruggereden en het was nog steeds dertig graden, onvoorstelbaar. Wat hebben we geboft vandaag.

In een stadje , dicht bij de camping gegeten en nu aan het typen. De camping is weer een stuk voller geworden. Aan de andere kant van ons staan nu ook mensen met een caravan, jammer van het uitzicht!

Het echtpaar van gisteren , die hun auto bijna in onze caravan parkeerde, keurt ons geen blik waardig! Waarschijnlijk zijn mensen uit het oosten van Nederland niet zo interessant. Ja, westerlingen, zegt Freddy dan, dat weet je toch! Dag, hallo of goedemorgen kan er toch wel af, lijkt mij.

Ons aardige Engelse echtpaar is er nog. We kregen vanmorgen de indruk dat ze weg zouden gaan maar dat was dus niet zo. Gewoon opruimen, denk ik!

Morgen willen we nog een wandeling gaan maken maar daar gaan we morgenvroeg pas over beslissen. Even afwachten wat de hiel gaat zeggen morgen; als hij protesteert wordt het een rustig dagje en anders gaan we wel wandelen in een ander gedeelte van de Picos de Europa.

Beste vogelvrinden, vandaag weer hele mooie vogels kunnen zien, helaas niet goed kunnen vastleggen, maar je kunt ook niet alles hebben. Deze vogel behoord tot een familie waarvan ik er vroeger eentje thuis had. Raden maar. 

De vogel van gisteren is een Rode wouw, geraden door Tom. Er was een foutje in de stand, deze is nu gecorrigeerd. Stand Beate 25, Tom 9

Dag 45 _ 7-6-2016 Santillana del Mar

Vanmorgen was Freddy al vroeg uit de veren, om vogels te spotten. Het heeft wel resultaat gehad want hij heeft toch wel drie nieuwe exemplaren kunnen fotograferen. Hij was wel verdwaald, ja, denk ik dan , hoe is het mogelijk, een goed oriëntatie vermogen, al wordt het af en toe iets minder, maar met de neus in de lucht en alleen het doel voor ogen, is je goed oriënteren natuurlijk wel iets lastiger dan onder normale omstandigheden. En dit was buiten de camping, dus helemaal onbekend terrein.

Nu de vogels nog goed gaan herkennen en er een naam bij vinden. Voor de vogelquiz deelnemers weer een paar mooie, denk ik!

Het was een heerlijke dag vandaag. De zon was warm, vanmiddag 27 graden en nu nog 22, denk ik. Freddy is al weer op vogeljacht; hij heeft de smaak te pakken hier. Als hij over een uur nog niet terug is moet ik maar eens gaan bellen. Hij heeft nu de telefoon bij zich.

Een rustig dagje vandaag en weinig gedaan. Dat is ook wel eens lekker. Op de camping is het heel rustig. Veel caravans en campers vertrokken vandaag maar inmiddels zijn een aantal plekken ook al weer gevuld met Nederlanders. Het worden er steeds meer, dus tijd voor ons om weer naar huis te gaan. Grapje natuurlijk maar een praatje is prima maar hele gesprekken, dat hoeft voor ons niet. Alleen met Jan en Mien, dat was heel erg leuk. We denken dat ook de leeftijd van de Nederlanders wat verandert. Eerst was het allemaal 65 plus wat we zagen, nu ook meer van andere leeftijden en dan jonger natuurlijk. Mensen die wel buiten het seizoen op vakantie kunnen en nu drie of vier weken vakantie hebben.

Naast ons staat nu een echtpaar dat bijna met hun auto onze zijkant raakt. Er is genoeg ruimte om er zelfs een plek tussen te laten, maar nee, strak er tegen aan ; soms snap je iets totaal niet!

Ons Engelse echtpaar, ze praten keurig/mooi Engels, ik kan het niet anders omschrijven., heeft ook een Nederlandse caravan als buur. Ze waren zo gesteld op hun rustige plekje volgens mij maar nu is dat over; wel gezellige Brabanders, zo te horen.

Vanmorgen had Mrs. Bouquet, ( ik heb haar een naam gegeven)  een witte schort voor; met een strik in de nek en tot ver over de knie. Zo deed ze haar huishoudelijk werk; vegen, ontbijt maken, afwassen. Ik ben elke keer weer verbaasd hoe verschillend kampeerders zijn. Wel mooi om te zien.

Wij zijn nog wel even naar een stadje geweest, Santillana del Mar, wat al sinds 1889 op de werelderfgoedlijst staat. Wij wisten niet dat die lijst er al zo lang is. Alles is monumentaal, de winkeltjes, de restaurants, de straten, de grote gebouwen. Het ziet er zo geweldig uit ook. Sommige gebouwen dateren al uit de negende eeuw, daarna wel weer opgeknapt in de 16^de en 17^de eeuw. Er was ook een schoolklas, ik denk een groep 8, schoolkamp. Ze liepen met pen en papier, dus er werd ook nog aan onderwijs gedaan op deze hete dag. Het was in het stadje 27 graden. Lekker gekuierd daar en natuurlijk koffie gedronken.  

Daarna wilden we nog naar een grot met speciale tekeningen; die tekeningen zijn ontdekt in 1903  en ze zijn 13.000 jaar oud. Het zijn tekeningen van dieren. Maar de grot is open van woensdag tot zondag dus we waren een dag te vroeg. Volgende keer de hele informatie lezen en niet alleen het begin. Op maandag is wel veel gesloten maar op dinsdag verwachten wij dat niet, helaas! Wie weet of het er nog van komt deze week. Morgen gaan we naar de Picos, vroeg weg, want dan heb je de meeste kans op helder weer.

Ik ga maar eens bellen, het duurt wel erg lang, misschien is hij nu echt verdwaald!

Beste vogelvrinden, mijn ega wilde net bellen toen ik er aan kwam, dus precies op tijd terug. Vanmorgen weer een paar mooie vogels kunnen spotten, hier is de eerste, doe je best. 

De vogel van gisteren is een houtduif geraden door Beate. Stand Beate 25, Tom 8. 

Dag 44 _ 6-6-2016 Comillas

 Het enige waar we vandaag spijt van hadden was de korte broek die we hebben verruild voor een lange broek. Vanmorgen, toen we opstonden, zag het er prima uit. Korte broek aangedaan na de oefeningen en de verfrissende douche en het ontbijt. Toen we weg wilden gaan, kwam er steeds meer bewolking en het voelde ook kouder. Zelfs de regendruppels lieten van zich horen. Dus lange broek! Rond een uur of één werd het lichter , de zon kwam erbij en het werd prachtig weer. Het was zweten in de lange broek en T-shirt. Ik heb ook nog altijd een hemd aan die gaat pas uit bij dertig graden, dus mijn T-shirt ging de rugzak in. We zitten, Freddy dan nu, nog in de zon met de korte broek aan en een pet op. Hoe wisselend kan een dag verlopen.

Vanmorgen, na onze douche, wat schetst onze verbazing, ligt er een rubberen tegelpad van de caravan van het Engelse perfectionistische echtpaar, naar het grindpad toe. Dit hebben we in al onze kampeerjaren nog nooit meegemaakt. Het gras was natuurlijk vochtig maar wil je geen afdrukken in de caravan, doe dan je schoenen uit bij de deur en stap je zo naar binnen. Dit is waarschijnlijk niet voldoende voor het Engelse echtpaar. Het pad ligt er nog en als, om wat voor reden dan ook, naar iets toe wordt gelopen, gebeurt dat over de rubbertegels. De zon staat hoog aan de hemel, het gras is droog, tja!!!  Hoe droog wil je het hebben! Er staan twee parasols, ( ze kwamen uit het plastic) één is bevestigd aan de stoelleuning van de meneer en de andere parasol staat boven de tafel, een tafel met een gat. Dat gaat natuurlijk scheef staan. Op een gegeven moment liggen ze beide, op hun knieën, onder de tafel, en proberen de parasol recht te laten staan. Geen schijn van kans natuurlijk! Ze hebben hun poging gestaakt maar of het naar wens is, ik betwijfel het! Ze zijn alleraardigst maar moeten nog een beetje wennen aan het kamperen volgens ons. De auto die ze rijden staat Freddy wel aan, een Audi A6, Avant. ( net even gevraagd hoor, aan een kenner).

Een andere Engelsman vroeg vanmorgen of Freddy een twitcher was. Ik zei, ja dat is hij! Later toch maar even het woord opgezocht maar een twitcher is een hele professionele vogelaar, die al zijn tijd daaraan besteedt en dat is Freddy toch niet , nog niet dan! Freddy wordt een bird watcher genoemd, een wat mildere variant!

Vandaag zijn we naar een prachtig stadje geweest, Comillas, vijf kilometer hier vandaan. We zijn er tot een uurtje of vijf geweest. Prachtig; ik weet dat ik dit elke keer zeg maar het is hier weer zo anders dan in de vorige plaatsen en stadjes. De bouw oogt veel soberder en strakker. Het eerste bouwwerk wat we bezochten, is ontworpen door Gaudi. Als je zijn bouwwerken in Barcelona hebt gezien, herken je dat meteen. We hebben het huis bezocht, prachtig, wat een bijzonder ontwerp. 

Comillas ligt aan de zee en heeft een mooie vissershaven, waar vroeger walvissen werden verwerkt, niet zo leuk natuurlijk maar voor die tijd was het waarschijnlijk een enorme bron van inkomsten. Er staan prachtige huizen en ook de prijzen zijn hoog, vinden wij. Wij kijken altijd even bij een makelaarskantoor in de etalage en een huis als de onze, heb je niet voor vier/vijf ton. Zelfs de koffie hebben we duur betaald vandaag; vier euro tachtig. We zijn de helft gewend of nog minder.

Ook hebben we de oude begraafplaats bezocht, heel bijzonder door de oude muren en de familiegraven; er is een universiteit en natuurlijk de kleine straten met allerlei kleine winkels en eettentjes. Het was een hele mooie en warme dag vandaag.

Morgen misschien naar de Picos de Europa, als het heel helder is. Het hoogste punt van de Picos is ongeveer 2600 meter, dus dat is wel een voorwaarde, willen we de hoge punten zien en ook nog kunnen wandelen.

Freddy heeft het eten klaar;  de inwendige mens heeft wel iets nodig rond deze tijd. We eten nog lekker buiten met het uitzicht op de bergen.

Beste vogelvrinden, vadaag weer geen nieuwe vogel gezien, wel weer oude bekende ook mooi natuurlijk. De vogel van vandaag is dus een vogel die van een paar dagen geleden, succes met het raden. 

De vogel van gisteren was een Putter, er zit hier een nest in de buurt. De jonge vogels zitten op een elektriciteit kabel en worden vliegend door de oude vogels gevoerd, geraden door Beate. Stand Beate 24, Tom 8.

Dag 43 _ 5-6-2016 Playa de Oyambra

We zijn weer op de plaats van bestemming; 500 km verder, camping Playa de Oyambra.

Deze camping ligt tussen Oviedo en Santander, in het noorden van Spanje. De camping is erg rustig, een mooie terrassencamping met grote plekken, eigen water en een mooi uitzicht.

De reis was lang, maar op de weg was het erg rustig en dat is fijn rijden. We gingen weg met een lekker zonnetje en dat bleef ook een hele poos zo tot dat we nog zo’n honderd km moesten rijden. De bewolking werd steeds dikker en van de mooie omgeving en de hoge bergen konden we niet veel meer zien. Ik zit nu ook met een vest aan, in de caravan, nog wel met de deur open! Het uitzicht vanaf onze plek is nu al mooi en ik hoop morgen, als de bewolking wegtrekt, dat we het hele gebied kunnen zien.

Er zijn hier best veel Nederlanders; een rondje over de camping liet al veel gele nummerborden zien. Ongeveer tegelijk met ons kwamen er nog drie Nederlandse campers aan en later nog twee Engelse caravans. Een Engelse caravan met man en vrouw staan schuin tegenover ons. Alles nieuw volgens ons, de plastic verpakkingen moesten er nog afgehaald worden. De Engelsman begon met een trui aan maar de trui ging al uit, de mouwen werden opgestroopt, hij praatte veel en ongeduldig en vrouwlief wist ook niet wat ze moest doen, zo leek het. De ondergrond is hier zo vlak en mooi dat je alleen de poten maar uit hoeft te draaien en de caravan staat zo vlak als een huis. Deze Engelsman wilde nog keggen onder de wielen zetten; waarom is ons een raadsel. Met een krik de caravan omhoog, de keggen eronder, niet goed, opnieuw, tot drie keer toe deed hij een poging en ja, na drie keer was de klus geklaard! “Your Guinness is on the table dear”, zei  zijn vrouw heel lief! Het bier staat  nog steeds op de tafel en hij drentelt en prutst maar door. Zijn vrouw had nog wel de auto , keurig geparkeerd maar ook dat deed hij opnieuw. Jammer!!! Heerlijk, die perfectionisten!!

Na zo’n 250 km was het koffie, plas en tank tijd geworden. Op de routekaarten van de ANWB staan, ook heel handig, de tankstations aangegeven. Ik zoeken op de kaart, want die ligt, ondanks het gebruik van de tomtom, altijd op mijn knieën. Geen tankstations aangegeven en dus ook geen restaurant! Zelfs geen enkele parkeerplek over een afstand van wel tweehonderdvijftig km. Wij reden over de autobaan, tolvrij. De hele autobaan loopt door tunnels en over viaducten, dus de mogelijkheden voor een tankstation of parkeerplaats zijn er eenvoudigweg niet. Dan moet je van de autobaan af.  Dus dat maar gedaan en dan maar hopen dat je een restaurant en een tankstation vindt. Het is gelukt, met de tomtom. De koffie was lekker, het broodje iets minder en de tank weer gevuld.

Gisteravond laat kwam er op de vorige camping nog een Belgisch echtpaar aan, met alleen een auto; geen tent, helemaal niets. Ze gingen naast ons staan, onze auto moest nog aan de kant! Er waren plekken genoeg overigens, heel raar. Hij probeerde nog een beetje Nederlands maar het communiceerde niet echt goed. Ze hebben in de auto geslapen. Ik denk dat ze van onze leeftijd waren. Wel vreemd vonden wij.

Hopelijk is de zon er morgen weer en kunnen we hier een paar dagen genieten van de natuur want die moet prachtig zijn. We gaan een hapje eten.

Beste vogelvrinden, Toen we op de camping aankwamen zag ik de vogel al elektriciteitskabel zitten. Hij is niet echt moeilijk, dus inzenden maar.

De vogel van gisteren is een Bonte strandloper, geraden door Beate. Stand Beate 23, Tom 8.

 

Dag 42 _ 4-6-2016 Illa de Arousa

Net camping Ria Ullo betaald, de elfde camping. Er komen nog een paar campings bij voordat we weer op de AP hoeve slapen.

Wat een schitterende dag vandaag. Wij lazen in de krant dat ook Nederland heel mooi weer heeft  dit weekend, dus dat is fijn voor iedereen.

Eergisteren zagen we op een plattegrond  dat er op vijftien minuten rijden van de camping een eiland ligt, Illa de Arousa, wat ook verbonden is met het vasteland via een brug. De brug is aanzienlijk langer dan die van donderdag, wij schatten wel vijf keer zo lang. Elke dag willen we toch even wandelen dus naar het eiland vanmiddag. Wat is het daar mooi. We kregen er geen genoeg van. Elke keer zagen we weer nieuwe begroeiing, nieuwe bloemen, rotsen in de zee, helderblauw water, mooie stukken strand en enorme vergezichten. Het vorige eiland staat wel in het boek van noord Spanje en deze niet maar wij zouden deze zeker vermelden. Er is een wandelroute uitgezet en die hebben we gelopen. De route is maar vier kilometer en dan ben je door het natuurpark heen, maar zo mooi! Madeira wordt wel het bloemeneiland genoemd maar wij hebben hier al zoveel meer aan bloemen gezien! Misschien niet zo goed gekeken op Madeira, dat zou ook kunnen natuurlijk. 

Een Spaanse meneer wees ons op een speciale wilde orchidee; nooit gezien en dat zouden we ook niet als zodanig herkennen, maar wel mooi, en leuk dat iemand dat dan aan je vertelt. Verrekijker en fototoestel om je nek schept een band, denk ik! Deze meneer keek alleen maar naar beneden, hij kroop bijna, en had zijn fototoestel op de grond gericht en Freddy kijkt omhoog, meestal! Dat leverde ook vandaag weer wat struikel en bijna valpartijen op vandaag. Op een gegeven moment ben ik maar gaan roepen, steen, boomstronk enz. Waarop Freddy,  lekker overdreven, als een John Cleese( voor de kenners) ging lopen; wel een komisch gezicht maar het voorkomt soms wel struikel en/of valpartijen. We hadden de lunch in de rugzak, dus lekker gegeten op een rotsblok met fraai uitzicht naar alle kanten. Tijdens de wandeling zagen we aan twee dikke takken een flink touw hangen , goed vastgemaakt met onderaan een flinke lus. Ja, dat zet een mens aan het denken of fantaseren natuurlijk! Lijken hebben we niet gezien, iets verdachts ook niet, dus het zal wel een ander doel dienen.

Vanmorgen vroeg moest ik naar de wc en als het al wat licht is , loop ik naar het toiletgebouw. Eenmaal buiten zag ik dat het al eb was, de vissersboten lagen droog op het slib en de vissers waren aan het wroeten en graaien in de blubber, ik denk naar schelpdieren. De hele arm van de Atlantische oceaan ligt dan droog hier. Er werden manden met vis weggesleept en toen wij opstonden zagen we dat het langzaam weer begon onder te lopen. Als de vissers klaar zijn, blijven ze in de boten en wachten tot het water hoog genoeg is om weer te kunnen wegvaren. Dan schoonmaken en verkopen denk ik! Mooi om te zien allemaal.

De koelkast is weer gevuld want morgen willen we ongeveer vijfhonderd kilometer verder rijden. Via La Coruna langs de kust, richting Santander. Ergens tussen die twee plaatsen hebben we twee campings gevonden die ons wel wat lijken. Niet al te groot en dicht bij Picos de Europa. Dat moet een geweldige omgeving zijn. Helaas kunnen we pas om negen uur hier weg; de poort gaat niet eerder open. Dus heel vroeg op is niet aan de orde.

We gaan eten; het is al kwart over acht. De zon was nog zo lekker dat we er nog lang in hebben gezeten maar dat is ook vakantie!

Beste vogelvrinden, vandaag weer veel moois gezien maar weinig nieuwe vogels, deze is van een paar dagen geleden, inzenden maar. 

De vogel van gisteren was een Kleine mantelmeeuw, geraden door Tom. Stand Beate 22, Tom 8.

 

 

 

 

Dag 41 _ 3-6-2016 Santiago

Net terug van een dag Santiago met de trein. Een prima keus, de trein. Wat een mooie comfortabele treinen zijn het. Schoon, elektra aansluiting bij de stoel. Goede tafels  bij elke plek, een stoelnummering, die staat op je kaartje; zo ben je verzekerd van een plek. Ook het wagonnummer staat op je kaartje. Maar je moet ook de retourtijd aangeven en dat is dan weer niet zo handig. Wij hadden een bepaalde tijd gekozen, een beetje ruim, maar op een gegeven moment hadden we het wel gezien en  wilden we  weer terug dus naar het station gelopen en we dachten dat we dan wel met de eerstvolgende trein mee zouden kunnen, maar dat was niet zo. We werden teruggestuurd door een controledame, naar het loket, en als er dan nog twee plekken vrij zouden zijn in de eerstvolgende trein, dan mochten we mee. De beambte keek in het systeem, en nog eens kijken en kijken en opeens zei hij dat het mogelijk was. De kaartjes werden geruild en we konden mee. Wel prettig, anders was het een latertje geworden vandaag.

Wat een prachtige stad is het. Het grote plein is de plek waar de pelgrims hun voettocht  afsluiten. We zagen mensen die erg vermoeid waren en letterlijk voortstrompelden maar ook wandelaars die nog fit en krachtig aan kwamen lopen. Wij weten natuurlijk niet hoe ver men had gelopen en hoe de persoonlijke condities zijn van al die wandelaars. Een hele prestatie voor velen, denken we.

m twaalf uur was er een eucharistieviering in de kerk, een pelgrimsmis. Aan het eind van de viering  wordt soms een groot wierookvat, dat vast zit aan een katrol met grote touwen,  door acht monniken de kerk in geslingerd. Of dat vandaag ook zou gebeuren wisten we niet; we konden de Tourist information niet op tijd vinden om het te vragen, dat was ingewikkeld vandaag, de aanduiding met borden was  niet goed, dus naar de kathedraal en maar afwachten wat er zou gebeuren. De kathedraal kun je niet missen, die hadden we wel vrij snel gevonden. Om twaalf uur begon de dienst met preek en al, in het Spaans met af en toe een zin in het Engels. De dienst werd gedaan door drie heren en een paar acolieten, helpers. Er werd zo mooi gezongen door één jongeman, zijn stem vulde de hele kathedraal. Mede daardoor was het een plezier om de dienst bij te wonen; het duurde ongeveer een uur. Toen het bijna was afgelopen kwamen de acht monniken in rode mantels aanlopen en werden de touwen losgemaakt van de haken, die aan een pilaar zitten, en onder het zingen van het Avé Maria werd het grote wierookvat heen en weer geslingerd. Een bijzonder gezicht. Dit hebben we dan toch maar weer meegemaakt.

Daarna wel de Tourist information gevonden en een mooie stadswandeling gemaakt. Van de prachtige oude markthal , door de kleine straten, de vele kloosters en de mooie pleinen met hele leuke kleine winkels, naar een heel oud park. Alles was oud, de paden, de bomen , de muren, de fontein.  Het was er heerlijk zonnig dus wij gingen even zitten, net als een aantal andere mensen, om van de zon en de omgeving te genieten. Even later komt er een hond aanlopen met een tennisbal in de bek. De hond keek niet op of om, geen baas/bazin in de buurt nog en hij of zij liep door naar de fontein, ging erin, draaide een paar keer rond, bleef even zitten in het water, schudde zich uit, kwam eruit en ging zijn behoefte doen in een struik; de hond liep iets verder  en ging onder een grote boom liggen, in het gras; de bal legt hij ook in het gras en wacht. Er liep een andere hond, geen reactie! Even later komt er een jonge vrouw aanlopen, de hond doet nog niets. Zij loopt naar de fontein en gaat op een steen zitten die er naast ligt. Dat is het teken voor de hond om te komen met de bal. We hebben met verbazing gekeken!

Het was een bijzondere dag met veel indrukken die wij niet snel vergeten.

Morgen de laatste dag hier. Daarna verder naar het noorden of in noordoostelijke richting. We gaan dat nog even uitpluizen morgen. Het ligt ook aan het weer. Met de rust is het hier een beetje gedaan. De Spanjaarden hebben weekend en dan komen ze naar hun vaste plek op de camping. Ze praten te hard, helaas!

Freddy heeft net iets gedaan wat hij eigenlijk nooit zou doen op vakantie, de auto wassen. Vanmorgen zaten de ramen al onder een laagje vreemd spul, waarschijnlijk van een boom waar de auto al een paar dagen onder staat. Snel maar even afgespoeld met water en een trekker erover, want we moesten de trein halen. We kwamen terug en de buurman zei dat hij de auto ging afspoelen en afvegen want er zat iets op wat je er heel lastig weer af zou kunnen krijgen, als je het te lang zou laten zitten. Ja, wat moet je dan! Maar mee doen en ook je auto wassen. Hij blinkt weer! Toch wel verstandig , denk ik.

Beste vogelvrinden, vandaag weer een mooie vogel die jullie allemaal wel kennen, maar ja er zijn veel soorten van, dus zoek de goede soort, succes. 

Gisteren was het natuurlijk een Ekster, geraden door Beate. Stand Beate 22, Tom 7.