Tussen de prei, de tomaten, paprika en spaghetti, zit ik
achter de laptop. Mijn oren gloeien van de zon, hopelijk niet verbrand, en
Freddy is vogelen. Hij zegt altijd “ga toch lekker buiten zitten” maar dat
werkt niet bij mij. In de caravan, op mijn plek en de laptop op tafel. Daarom
nu ook, tussen de groentes voor de pasta , die we straks gaan eten. We hebben
net de boodschappen gedaan en de koelkast weer aangevuld. Morgen rijden, en met
een goed gevulde koelkast, is het prima verplaatsen. Het maakt niet uit waar we
terecht komen. De eerste twee dagen redden we het wel. De brinta is nog niet
op, de havermout ook niet. Nog drie pakken melk, dus dat komt goed.
Vandaag echt niets gedaan. Zelfs geen wandeling gemaakt, ja, even 300 meter naar het strand, maar dat mag geen naam hebben. De hiel moet gespaard worden, alhoewel vogelen altijd moet kunnen. Vogelen is: je behoedzaam verplaatsen met fototoestel en verrekijker en dan 20 foto’s maken van de nieuwe vogel die je hebt gespot. Er blijft één foto over, nou, twee dan.
Een dag zoals deze, is voor mij een dag waarop mijn hoofd,
gedachten, te weinig nieuwe indrukken krijgen en daardoor vrij snel naar
thuissituaties verplaatsen. Dat is wel goed, maar soms brengt het ook, was ik
maar thuis, gedachten met zich mee. Niet dat ik niet geniet, integendeel maar
thuis is gewoon lekker thuis en als dat een prettig gevoel is, is het helemaal
oké, vind ik! Mijn vriendje denkt daar iets anders over. Wat moet je thuis, is
zijn stelling. Zo mijmer je samen op het strand, een zonnetje boven je, golven
die steeds hoger worden, de vloed die komt opzetten en de wind die aantrekt.
Ook de zonneeczeem van Freddy is goed bezig dus na een uurtje uit de zon, in de
schaduw. Op het strand lastig, maar bij de caravan prima.
Langs het strand zijn prachtige wandelpaden aangelegd van
hout. Hoeveel kilometer weet ik niet maar heel veel. Overal staan ook oranje
prullenbakken maar helaas, wat een afval ligt er op het strand. Heel veel
plastic, flessen en sigarettenpakjes en peuken. Er wordt veel gerookt , vinden
wij! Ook wordt er hard gereden. Dat had ik nog niet eerder vermeld. Maar het is
opvallend. Gevaarlijk inhalen, net
voor je nog even de rotonde opdraaien, bumperkleven. Wat over het rijgedrag van
de Portugezen in het boek van Portugal staat, klopt helaas wel.
Op het strand hebben we zeker wel tien pelgrims geteld; met flinke
rugzakken, sommigen sloffend, anderen nog fier lopend. Dit moet wel een
Santiago route zijn. Ik zal dat eens navragen bij mijn oud collega; zij heeft al een aantal jaren een bepaalde
route van de camino gelopen.
Freddy komt weer binnen lopen en heeft geen nieuwe vogel
gespot, helaas!
Dan maar met het eten aan de gang; dat moet ook gebeuren.
Morgen op tijd weg. Het wordt een zonnige dag dus een beetje
vroeg op de volgende camping is dan wel lekker. Van de zon blijven we genieten.
In Nederland volgens mij ook, al was dat gisteren iets anders, in Zutphen
dan. Rob en onze buurman appten over het
slechte weer, maar na een zorgvuldige controle van Rob, op de AP 9, is alles
onder controle daar en geen wateroverlast of iets anders. Wel weer een fijn
gevoel.
Ik ga water voor de spaghetti opzetten!
Beste vogelvrinden, mijn ega heeft het toch weer voor elkaar gekregen om een mooie blog te maken over een dag luieren. Dat is beter gelukt dan bij mij het vogelen. Geen nieuw vogeltje kunnen ontdekken wel genoeg oude bekenden, ook mooi maar dan blijft er niets te raden over, dus dan maar een reserve vogel. Inzenden maar.
De vogel van gisteren was pas heel laat online maar weer helemaal goed geraden door Beate, gefeliciteerd. Stand Beate 20, Tom 6.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten