Dag 53 _ 15-6-2016 terugreis België

 We zaten net nog even buiten , bij de caravan, op de Belgische camping “Groeneveld”, zo’n 50 km onder Gent. Nog ongeveer 300 km te gaan tot de APH 9.

We konden vanmorgen zonder hulp van de mover of tractor weer rijden. Het had nog flink geregend afgelopen nacht en ik had visioenen van caravanpoten die wegzakten in de modder tot een onderwater staande camping enz. Het slapen lukte bij beiden niet zo goed. We waren er vanmorgen  dus al weer vroeg bij; douchen met bergschoenen als mode-accessoire aan de voeten en met ons nacht t-shirt nog aan, op weg naar de doucheruimte. Een  nieuwe trend is gezet! Om de caravan en auto heen was het een verschrikkelijke modderige bedoening. Na het ontbijten en opruimen op hoop van zegen gaan rijden. De voorwielen van de auto stonden op een stukje grind en dat hielp bij de eerste meters rijden. Toen de auto op gang was trok hij de caravan ook vlot van het grasveld af, op het ernaast gelegen modderweggetje, door gaten en plassen, weer handig gemanoeuvreerd door Freddy, naar de slagboom. De ervaring van de chauffeur is natuurlijk van groot belang! Daar hebben wij onze bergschoenen verruild voor onze normale schoenen en gingen we op weg naar Parijs.

Onderweg passeerden we een Belgische legercolonne met grote kisten in de laadruimtes. Ook zagen we zilverkleurige koffers, een flinke legertruck vol. Ze waren op weg naar Parijs en ik denk al voor de finale wedstrijd van het EK 2016. Helemaal voorbereid en als het niet lukt om de finale te halen, kun je altijd je frustratie nog botvieren op iets anders met al dat legermateriaal. Helaas was het begin van de Rode Duivels niet zo goed,  maar er zijn nog kansen! We moeten maar voor de Belgen juichen, vind ik.

Parijs, ja wat moet ik daar van zeggen. We doen dit nooit meer in ieder geval. Freddy zei gisteravond nog dat het goed te doen moet zijn, zeker ’s morgens om half elf. Het ging ook wel maar er is zoveel verkeer dat je er gek van wordt. Geen file, wel langzaam rijdend verkeer, heel veel en dat gaat maar door. We hebben er vijf kwartier overgedaan om rond Parijs te komen. Freddy rijdt rustig en goed, dus dat is het niet, maar al die auto’s en de vele vrachtwagens, daar word je moe van. Je kunt geen moment even je aandacht laten verslappen, je moet constant alert zijn! Er hangt natuurlijk ook nog vijf meter achter de auto aan.

Maar ook weer overleefd! Waar we ons aan hebben geërgerd zijn de vele rijbaanafzettingen die de Franse wegwerkers plaatsen en waar ze misschien dan ook nog aan het werk willen gaan;  vandaag of morgen of volgende week! Elke keer moet al het verkeer dan van drie naar twee rijbanen. Op een stuk van zes km, dat was afgezet, stond alleen een karretje, dat was het! En het verkeer zich maar wurmen van drie naar twee!

Zo was het elke keer  vandaag wel wat ergernis. En niet bij mij alleen! Waarom ze de bermen maaien terwijl het gras nog laag is, geen idee! Zinloos, doelloos en waardeloos maar niet werkeloos!

Waarom wordt je vrachtwagenchauffeur? Dat vroeg ik mij vandaag elke keer af. Wat een verschrikkelijk beroep lijkt me dat. De hele dag in de auto, altijd druk op de weg, de overvolle parkeerplaatsen, files, weg opbrekingen. Je moet toch wel gek zijn om dit beroep te kiezen. Moet dat toch eens aan een chauffeur gaan vragen. De vrijheid? Je moet toch op tijd je spullen lossen en weer nieuwe laden enz enz. ’s Nachts alleen in je bed, ook niet leuk!

Onze laatste warme maaltijd op de camping, van al deze weken weg. En Freddy gaat het koken steeds beter af! Zo fijn is dat! Morgen zal het wel een afhaal Chinese maaltijd worden; dat is traditie, al jaren!

Zonder bijzonderheden, kunnen we aan het begin van de middag thuis zijn. Ook wel weer heerlijk!!

Beste vogelvrinden, vandaag eindelijk een vogel die jullie zingend kunnen bewonderen.  

Doe je best, De vogel van gisteren is een Roodborstje, geraden door Beate. Stan Beate 31, Tom 10