Het is inmiddels half negen, een latertje vandaag.
Ons plan gisteren was, vandaag naar de Picos de Europa.
Vanmorgen vroeg opgestaan, de deur open en wat we zagen was alleen maar
laaghangende bewolking en geen enkele piek te zien in de verte. De temperatuur
was best wel aangenaam en als je het niet probeert, dan weet je achteraf ook
niet of het de moeite waard had kunnen zijn. We vertrokken rond tien uur met
een broek op knielengte, wandelsokken aan en wandelschoenen, een hemd aan en in
de auto, zonnebrandcrème, onze petten, een kortere broek, een lange broek en
een fleecevest. We waren overal op voorbereid. Onze eindbestemming van vandaag
lag op 68 km; eerst door een grote kloof en daarna verder door naar de
kabelbaan die ons tot 2000 meter hoogte zou brengen.
We waren niet zo optimistisch gestemd omdat het op de
camping al zo mistig was. Maar na een half uur begon de temperatuur al omhoog
te gaan, de zon scheen steeds beter en na een uur was het al 25 graden. Hoe
verder we weg reden van de camping hoe beter het werd. We reden door de kloof
met aan beide kanten hoge rotsen, zo ontzettend mooi en ruig. Er reed een grote
touringcar voor ons, heel langzaam, maar dat was prima. Zo konden we allebei
genieten van de omgeving. Een paar gekke Spanjaarden zigzagden tussen de sliert
auto’s door. Af en toe moest de bus stil gaan staan om tegemoetkomend verkeer voorzichtig
te laten passeren. Aan de rotswanden hingen overal flinke netten van ijzer om
eventuele stenen op te vangen. Een prachtige rit.
De temperatuur werd steeds hoger en toen we in het eerste fraaie dorp kwamen was het inmiddels 32 graden. We hadden zin in koffie dus de auto geparkeerd en in de auto eerst de hele korte broek aangedaan, het hemd uit en ons ingesmeerd met zonnebrandcrème. De petten gingen op en toen op zoek naar een koffietentje.
Potes is een prachtig dorp met veel gezellige straatjes en winkeltjes ook veel toeristen, dus heel leuk om door te wandelen. Na de koffie doorgereden, omringt door het prachtige landschap, naar de kabelbaan. Het bleef zo warm en er was nauwelijks sprake van bewolking. Bij de kabelbaan was het druk maar alles verliep vrij vlot en om half twee stonden we, in korte broek en met een goed gevulde rugzak, op 2000 meter hoogte. In onze cabine naar boven zat ook een pastor; hij had een wit boordje om en was zwart gekleed, dus dat kan niet missen. We zeiden al tegen elkaar, deze rit naar boven gaat helemaal goed!
Wat is het prachtig, zo hoog, de ruige rotsen en de stilte. De meeste mensen blijven in de buurt van de kabelbaan en kijken rond vanaf de uitkijkpunten, maar wij zijn gaan wandelen daar. De wandelroutes zijn goed begaanbaar en overal waar je kijkt is het zo mooi. Er staan ook borden waarop je kunt zien welke vogels er te spotten zijn. Heel wat natuurlijk en het zijn ook hele bijzondere vogels. Ook mooie bloemen trouwens. Nadat we een eind hadden gelopen troffen we een Deense mevrouw, een vogelspotster, met een enorme spottingscope op statief en een andere verrekijker in de hand, ook een dure, en een fototoestel. Ze was samen met een groep vogelspotters gekomen, maar zij was als enige nog aan het spotten want er moest nog een vogel op haar viewlijst worden afgevinkt en daar wachtte ze op; een roofvogel. Ik mag de naam niet noemen van Freddy. Ze was zo enthousiast dat wij dat ook werden en ja hoor, de roofvogel kwam drie keer overvliegen, heel hoog. Helaas niet goed vast kunnen leggen met het fototoestel; je moet zo snel reageren, inzomen en de foto maken. We hebben een heel gesprek met haar gehad, prachtig, zo gepassioneerd. Freddy hoeft niet zo erg te worden; volgens mij is hij dan de hele dag de hort op.
We hebben onze lunch op een prachtig zonnig plekje opgegeten
en we zijn nog weer verder gewandeld. Ook nog een ander bijzonder vogeltje
gezien en hele mooie vlinders. Het weer bleef prachtig, en in korte broek en
T-shirt nog steeds lekker warm, ook zo hoog.
Op het eind van onze wandeling nog gesproken met een Frans
echtpaar. Zij hadden ook zo genoten en waar we vandaan kwamen enz. Het Frans
gaat me nog redelijk af, al moet ik af en toe wel heel goed nadenken over de
woorden, maar het viel niet tegen.
Om vijf uur zijn we weer naar beneden gegaan, met de kabelbaan. Wij waren de enige inzittenden, samen met de kabelbaanmeneer. We zijn teruggereden en het was nog steeds dertig graden, onvoorstelbaar. Wat hebben we geboft vandaag.
In een stadje , dicht bij de camping gegeten en nu aan het
typen. De camping is weer een stuk voller geworden. Aan de andere kant van ons staan
nu ook mensen met een caravan, jammer van het uitzicht!
Het echtpaar van gisteren , die hun auto bijna in onze
caravan parkeerde, keurt ons geen blik waardig! Waarschijnlijk zijn mensen uit
het oosten van Nederland niet zo interessant. Ja, westerlingen, zegt Freddy
dan, dat weet je toch! Dag, hallo of goedemorgen kan er toch wel af, lijkt mij.
Ons aardige Engelse echtpaar is er nog. We kregen vanmorgen
de indruk dat ze weg zouden gaan maar dat was dus niet zo. Gewoon opruimen,
denk ik!
Morgen willen we nog een wandeling gaan maken maar daar gaan
we morgenvroeg pas over beslissen. Even afwachten wat de hiel gaat zeggen
morgen; als hij protesteert wordt het een rustig dagje en anders gaan we wel
wandelen in een ander gedeelte van de Picos de Europa.
Beste vogelvrinden, vandaag weer hele mooie vogels kunnen zien, helaas niet goed kunnen vastleggen, maar je kunt ook niet alles hebben. Deze vogel behoord tot een familie waarvan ik er vroeger eentje thuis had. Raden maar.
De vogel van gisteren is een Rode wouw, geraden door Tom. Er was een foutje in de stand, deze is nu gecorrigeerd. Stand Beate 25, Tom 9
Geen opmerkingen:
Een reactie posten