Dag 47
Om half zeven kwamen we terug op de camping en het was grijs
en koud, 19 graden. Iedereen liep in lange broek en vest. We kwamen aan de
klets met de Brabanders tegenover ons en zij vertelden dat het de hele dag zo
was geweest. Ze hadden nog wel aan het strand gelegen maar super was het niet.
Morgenvroeg vertrekken ze weer naar huis en ze hadden nog een dag gewild met
zon maar helaas! Ze moeten maandag weer werken. Hele aardige mensen.
Wat hebben wij dan een prachtige dag gehad. Toen we
vanmorgen vertrokken , het binnenland in, was het inderdaad grijs. Hoe verder
we reden hoe mooier en warmer het werd, net als gisteren. Vandaag bleef de
thermometer steken bij 27 graden. Super weer! Wat hebben we weer een prachtige
natuur gezien. Het gebied, de Picos de Europa is zo ontzettend mooi. Elke keer
zagen we weer iets anders, hoge ruige bergen, een kloof waar een rivier
doorheen stroomt, mooie planten en bloemen. Het blijft genieten.
We wilden een kloof gaan lopen naar een klein plaatsje toe, Buines. Eén van de plaatsen in Spanje die het meest afgelegen liggen, maar we kwamen eerst niet op het goede pad. Na nog eens zoeken en kijken en vragen, kregen we van een Engelse jongeman een kaart met daarop wandelpaden, maar ook dat bleek niet de goede te zijn. Een eindje doorgereden en toen kwamen we op een stuk onverharde weg waar je de auto kon parkeren, er stonden al veel auto’s en van daaruit is er een pad naar Buines. Wij begonnen aan het pad maar na een paar honderd meter zag ik het niet meer zitten. Het was een heel rotsig pad, geen normaal stuk te ontdekken alleen maar keien en nog grotere keien en stenen. Dat zou dan zo’n anderhalf uur duren, alsmaar omhoog.
De conditie heb ik wel en Freddy ook maar de angst en het ‘ik moet ook weer terug’ idee, was voor mij te veel vandaag. Erg sneu voor Freddy want hij vindt dit geweldig maar ik durfde het niet. Ik had ook niet de moed om over mijn angst heen te stappen, dat kan ik vaak ook nog wel, maar voor vandaag was het teveel gevraagd. We hebben onze rugzak op een mooi plekje leeggegeten en we hadden al gezien dat er een eindje terug een bordje stond, Mirador de Naranjo de Buines. Een mirador betekent kijken voor ons dus er naar toe gewandeld. Wij beginnen ergens aan en weten nooit hoe lang het duurt enz. Het is een steile klim maar goed vol te houden voor ons en het uitzicht op het eind is prachtig. Ook staat er op het eindpunt nog een hostel en een bar en er staat een kerkje en nog een paar huizen. Na de nodige foto’s gemaakt te hebben, tot nu toe in totaal al wel tweeduizend, we moeten nog verder selecteren, vonden we dat we wel een drankje hadden verdiend en gingen we naar de bar. Daar zaten al twee andere mensen. Altijd wel leuk als er nog iemand zit, vinden wij. Het waren twee jonge mannen, redelijk jong dan, ongeveer 35 en 40 jaar oud. De jongste was een gids en de ander, degene die hij rondleidde in dit mooie gebied van de Picos, een Bask die al veel van de wereld had gezien. We zeiden ola en gingen zitten en de gids begon een praatje en schonk een glas cider in voor ons, op een speciale manier. Dat was heel leuk en verrassend. Hij begon een gesprek in het Engels en vroeg waar we vandaan kwamen enz enz. Zij hadden een fles cider op tafel staan, een drank die bij Asturië hoort.
Je moet deze drank op een speciale manier inschenken. De cider moet via de zijkant van het glas op de bodem komen zodat het koolzuur van de cider niet gaat bruisen. Het glas is gevuld als de inhoud ongeveer drie cm is, het kontje van het glas moet gevuld zijn! Het glas moet je ook in één keer leegdrinken! Dat ging ons goed af! Cider bevat 6 % alcohol. Wij bestelden ook een fles, 2 euro 50 en dat hebben we samen opgedronken. Het werd een heel gesprek. De gids vertelde veel over de bergen. Gisteren hadden ze samen een bruine beer gezien, slangen en ook is de Koningsarend weer terug in de Picos net als de Lammergier. Zijn vriendin heeft een jaar in Nederland gewerkt, samen met architect Remco Koolhaas, in Rotterdam. Het was ontzettend leuk en leerzaam want op de weg terug, naar onze auto, liepen we samen op en de gids zag aardbeien in de berm, kleine , dat wel, maar o zo lekker! Wij zouden ze zelf niet durven te eten omdat je niet weet of het giftig is. Hij zag oregano, wreef dat in zijn handen en liet het ons ruiken. Hij wees bloemen aan die giftig waren maar zo mooi dat je ze zou willen plukken. Het was zo leuk en ook gezellig en leerzaam.
Wat een geweldige ervaring om mensen tegen te komen die je dan heel veel
kunnen vertellen over de omgeving. Hij heeft ons de hoogste berg en de
lastigste berg om te beklimmen aangewezen. Zijn werk is zijn hobby, vertelde
hij en als dat kan, geweldig! En we hebben de bekendste drank uit Asturië
gedronken, de cider! Lekker! Mmmm , maar wel weer een ervaring rijker.
Ook vertelde de gids nog een verhaal over de berggeiten en
bokken die daar leven. Hij wees ons een gat aan hoog in de bergen, onder dat
gat groeit lekker gras. De geiten en bokken gaan er naar
toe voor het malse gras maar kunnen dan niet meer terug omdat het te hoog is of
te steil. Een arend maakt daar zijn nest en heeft dan met vaste regelmaat zijn
diner want de bokken en geiten gaan dood op een gegeven moment. Ik vind het een
zielig verhaal maar zo gaat dat in de dierenwereld.
Wat een mooie dag was het weer vandaag en wat een prachtige ervaring
in een ontzettend mooie omgeving.
Inmiddels hebben we gegeten. Freddy kookt en ik tik. Kip
piri piri, heerlijk met pommetjes en carrotjes! Een driesterren menu!
Morgen nemen we een rustdag, al hoewel
je dat met ons nooit zeker weet!
Beste vogelvrinden, mijn ega schreef het al vandaag weer veel geleerd over de natuur een mooie ervaring. De vogel van vandaag was erg ver weg, voor jullie dus een uitdaging om te raden wie het is, succes.
De vogel
van gisteren is een Alpenkauw, geraden door Beate, Stand Beate 26, Tom 9
Geen opmerkingen:
Een reactie posten